जळमटांची पुठ्ठ
मेंदूत साठलेली
कलीयुगात संभ्रमाच्या
वाट धुक्यात हरवलेली
             सागर

तप्त झाले शब्द
अंगार जणू भावना
लाही लाही वेदनांची
मन माझे जाण ना
        सागर

कसं जमतं रे तुला
एवढं कठोर होणं
काटे हृदयात खुपूनही
हास्य ओठांवर आणणं
         सागर

धकाधकीत सार्या
जगण्यास वेळ नाही

दमलो पळू पळूनी
थांबण्यास वेळ नाही

जीवन रडगाणे झाले
हसण्यास वेळ नाही

खोल उरी या जखमा
रडण्यास वेळ नाही

नात्यांत उसवले धागे
शिवण्यास वेळ नाही

जाण्याची वेळ आली
जगण्यास वेळ नाही

       सागर 

पाउस पडत असताना

पाखरे घाबरून दडतात

एकदा का उघडला

गाणी गात सुटतात 

         सागर

आता मला सवय झालीय
एकट ऐकटं राहण्याची
आठवणींच्या गर्दीत
स्वतःला सावरण्याची
    सागर

रात्र अन थंडीची
गट्टी तशी जुनीच
अंधारून आलं की
हुडहुडी भरून आलीच
      सागर

पहाडावरच्या त्या दगडाला...
कसं बरं जमत;
सर्व काही सोसून
एकट राहणं बर जमतं.
        सागर

मन माझं स्थिर नसतं
चंचल तरी कुठं असतं
नुसतच वल्गना ठोकत
 प्रत्यक्षात कुठं काय करत
           सागर

मनाला विचार
सावलीसारखे चिकटलेले;
क्षणभंगुर दोन्ही तरी
पडसाद ठळक उमटलेले.
            सागर

सावलीला म्हटलं थांब
तुला करकचून बांधतो
माणसा किती रे खुळा
स्वतः च स्वतःला जखडतो
           सागर

स्वप्नानाही तू
सावलीसारखी चिकटलेली,....
श्वासांनी स्वामींनी
तुलाच निवडलेली....
       सागर

वाळलेल्या फांदीवरही

कुणीतरी बसावं

मूक रडवेल्या बिचारीला

कुणीतरी हसवावं

      सागर

प्रयत्न जिथे
अपुरे पडतात
विज्ञानाच्या सीमा जिथ
संपुष्ठात येतात
सत्य जिथ धूसर बनत
तिथ देव रुपी असीम शक्तीचा
आरंभ होतो
सागर 

तू दूर होण्याच्या भितीनं
तुझ्यावरच प्रेम मला जाणवलं
त्या नुसत्या जाणीवेन
मला समूळ हादरवलं
सागर

माझ्या खट्टू मना
असा का वागतोस
रुसून तू बसतोस
इकडे जीव कासावीस होतो
सागर....

आयुष्यातलं एक कटू सत्य
 त्या नौकेला  कळल होत
अथांग समुद्रात
नियतीनं तिला जे हरवलं होत
सागर 

स्वप्ने कशी चिरडली
काळाच्या पायाखाली
इवली इवली बिचारी
खुडली याच नभाखाली
सागर 

कट्यार खोलवर
सांग कशी घुसवली
घात उरी बाळगताना
प्रीत कशी विसरली
सागर........

इवली इवली चिमणी
भिज भिज भिजली
गारठून बघा कशी मग
आडोश्याला दडली
सागर

ढगच ढग दाटलेले
रिमझिम रिमझिम बरसणारे
कधीही येतील थेंब टपोरे
ओले चिंब भिजवणारे
सागर 

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे 

नेमक काय असत 

जेव्हा भांडण उभारत 

तेव्हा कुठे जाऊन बसत

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे 

नेमक काय असत 

जेव्हा राग उगवतो 

कस बर ते मावळत

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे 

नेमक काय असत 

जेव्हा काही हव असत

तेव्हाच का बर बरसत 

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे 

नेमक काय असत 

स्वार्थाच्या बाजारात हि 

सहज ते विकत

प्रेमा तुला डागाळण्याचा 

माझा हेतू नव्हता 

जे दिसतंय ते मांडण्याचा 

स्वच्छ प्रयत्न होता 

सागर 

नाण्याला दोन बाजू
जितक खरय
टाळण्याच्या पाठीमागे ओढ
तितकाच खरय
सागर

सका सकाळी
फुलली टपोरी फुले
एक एक थेंब दवाचा
ऐटीत त्यावर डुले
सागर

तु अशीच रहा
मोगर्याच्या कळीसारखी
प्रेमाचा सुगंध घेऊन
बंद अत्तराच्या कुपीसारखी
सागर .......

नजरे पल्याड
जात जाऊ नकोस
सदैव नजरेतच राहा
जीव माझा जाळू नकोस
सागर ......

माझे सूर
गीत गातात
तुलाच शब्दात
ते गुंफतात
सागर ......

काहीसे अबोल
काहीसे लाजरे
अर्ध मिटलेले
नयन ते बावरे
सागर......

छेडू नको म्हटलं
तरी छेडतात
आगाऊ शब्द माझे
पाठी तुझ्याच लागतात
सागर  .........

बर्याच दिसांनी
ऋतू  बहरला
धरणीने हि मग
हिरवा गालीचा पसरला
सागर ......

हर्षान लुब्ध 
निर्झर कोसळत होता
बिचारा खडक खाली
आघात सोसत होता
सागर ........

अंत खरच नाही
मनाचा अन भावनांचा
अपुरेदोरखंड सारे
खेळच सारा शब्दांचा
सागर ........

लख्ख ऊन्हात

एकटाच बरसत होता

मनाचा राजा तो

कुणाची फिकीरच करत नव्हता

सागर.....

सोसाट्याचा वारा
फर्मान घेऊन धडकला
क्षणाचाच यथावकाश
मेघगर्जनेसह राजा बरसला
सागर...

केव्हा कसा कुठे
तो मेघ बरसेल
तेव्हा तिथे तिथे
तृप्ती अन शांति पसरेल
सागर

स्वप्नांचा इंद्रधनुष्य
भलताच सुरेख असतो
मनाच्या बरसण्यानंतर
सुंदर कमान करतो
सागर.....

खदखद मानातील
अशीच बाहेर येऊ दे
मोकळ मोकळं होऊन
मळभ नाहीसं तरी होऊ दे
सागर.....

वाटांवरची माती
जमिनीत एकरूप झाली
त्या एका सरीनेच
अद्भुत किमया केली
सागर....

तो कट्टा अन
ती बुडणारी सायंकाळ
आठवत राहते
तो कधी न परतनारा काळ
सागर....

काय होतं त्याला
ठाऊकच नाही कुणाला
बहरतो क्षणातच...
कोमेजे आठवून अनभिज्ञ क्षणाला
सागर.....

चित्त चोरणारे
तुझे ते नयन मखमली
हृदयाचा ठाव घेई
ईवली नाजूक खळी
सागर.....

आयुष्या तुजशी मी
सांग का रागवू
घात माझेच करती
का तुज दोषी ठरवू
सागर.....

उगवतात शब्द तेव्हा
सूर्य जेव्हा बुडत असतो
सरकतो कणाकणांनी
इकडे शब्द बहरत असतो
सागर......

प्रेम नसतं....
सांगा तरी कशात
विरह जाणवला की समजावं
पूर्ण आयुष्यचआहे त्याच्यात
सागर........

स्वप्नांची ती
चंदेरी दुनिया
भासच असतो
दैवाची निराळीच किमया
सागर.....

प्रेम ही गोष्टच
भावनांत गुरफटलेली
सर्वस्व फिके
ज्याच्यावर जडलेली
सागर......

कधी कधी भावनांचा
 मेळ लागत नाही
ओसंडून मग वाहतात
त्या.....
थांबता थांबत नाही
सागर......

जीवन जणू
वळणावळणांनी भरलेलं
कापायचं अंतर
वरूनच ठरलेलं
सागर......

रात्र आज जास्तच
गहिरी भासत होती
काळ्याकुट्ट आंधारात
भीती अंग शहारत होती
सागर....

विरह तिचा त्याला
डंख मारित होता
आठवणींचे विष तन मन
बधीर करत होता
सागर....

स्वप्ने आकाशातली
तळ्यात उतरली
प्रतिबिंबे त्यांची डोळ्यांत
चमकू लागली
सागर.....

मनाला आवरतो म्हणून
ते आवरत नाही
अन्
स्वैर सोडलं  तर
जागा तसूभर सोडत नाही
सागर....

प्रत्येक वेळेचं
वेगळं असं वैशिष्ट्य असतं
पहाट अल्हाददायक तर
हुरहूर....
...... कातरवेळचं देणं असतं .
सागर...

रूणानुबंध ....
न कळत जुळतात
नश्वर ते ही ....
तुटताना वेदना देऊन जातात
सागर......

रूणानुबंध ....
न कळत जुळतात
नश्वर ते ही ....
तुटताना वेदना देऊन जातात
सागर......

धुंद दाही दिशा
मुग्ध थंड वारा
मनाच्या या स्थितीत
साद घाली निरभ्र आसमंत सारा
सागर.....

तारांना छेडावं
मग सुरांनी बहरावं
एकटक माझ्या नजरेला
पाहून  नकळत तू लाजावं
सागर

विचारांना नसतो
स्पर्श ना गंध
तरी मनाला जाणवतो
त्यांचा वेगळाच सुंगंध
सागर

प्रणाम माझा
त्या महान राष्ट्रा
आसमंतात निनादू दे
जय जय जय महाराष्ट्रा
सागर..........

तुझं व्यक्त न होणं
मला जास्त जाचतं
सल दाबून जिरवणं
जिव्हारी माझ्या लागतं
सागर......

रात्र झाली वेडी
सज सज सजली .
काळ्या कुट्ट साडीवर तिच्या
चांदण्यांची किनार शोभून दिसली .
सागर......

अदृश्य काही बंध असतात
अनमोल काही नाती.
घट्ट असताना भासती जणू
मजबूत भक्कम भिंती
तुटली की उरतात फक्त
भग्न..दगड अन माती
सागर....

हिरवी पालवी
थंडगार छाया
निसर्गा तुझी
न्यारीच किमया
सागर......

स्वप्न पाहू नकोस
त्यातही मीच आहे
तुझ्या क्षण क्षण आयुष्यात
फक्त मी आणि मीच आहे
सागर.....

शुष्क पणाचीही
एक मर्यादा होती
आमच्या ओल्या प्रेमाची
त्यांना कुठे कदर होती
सागर......
gn

असं हे आमचं
साधं सुधं मन आहे
त्याचं विचार करणंच मात्र
अति कूल आहे
सागर...
gn

स्वप्न वादळांचीच
हल्ली का पडतात
गडगडाटी वीजाही मग
मनात धस्स करतात
सागर.....

मनाच्या वहीवर
आपल्या प्रेमाचं चित्र रेखाटलंस
मनासारखं नाही झालं की
चक्क टराटरा फाडलंस
सागर...

वादळं कैक मनाची
आम्ही रिचवली
त्या मंद झुळूकेनं मात्र
नौका आमुची  बुडविली
सागर.....

वादळ कालचे
आज शमले होते
एका तडाख्यात त्याने
सर्व उध्वस्त केले होते
सागर

शब्दांनी माझ्या
तिला घायाळ केलं होतं .
जखमांनी ऊठवलेलं वादळ
आता माझ्यावर थडकणार होतं .
सागर....

जाणीव पूर्वक समाजाला
एका मार्गाने नेले जाते
अज्ञानाच्या अंधारात ठेवून
फक्त आणि फक्त लुबाडले जाते
सागर...

मस्तक सशक्त झाल्याशिवाय
लोकशाही सुधारणार नाही
अन मस्तक सुधारण्यासाठी
शिक्षणाशिवाय पर्याय नाही
......सागर.....

लोकशाहीत आमच्या
व्यसाय झाले राजकारण
समाजसेवा दूरच
ईथे फक्त अर्थकारण
सागर....

अन्न अन निवार्यातच
सर्वसामान्य गुंतला
लोकशाहीचे रक्षक म्हणवणार्यांनी
आख्खा देश लुटला
सागर....

नशीब आहे आमुचे
आम्ही भारतात राहतो
सर्वात मोठ्या अन बलशाली
लोकशाहीत वावरतो
सागर...,,

मातीशी नाते गावच्या
काही औरच असते
अगदी स्वर्गात गेला तरी
परतून यावेसेच वाटते
सागर....

गाव माझा
आता तसा उरला नाही
झगमगाच्या ओढीनं
माणूस तिथं उरला नाही
सागर....

गावठी खेळांचे
काही दिवसांनी कोचिंग दिसतील
बाहुल्यांसारखी दिसणारी मुलं
फी देऊन प्रवेश तिथं घेतील
सागर......

गाव माझा तसा
टुमदार आहे.
अंगठीमध्ये जणू बसविलेला
पाचूचा खडा आहे
सागर.,

रामा आमच्या गावचा
तसा अडाणीच दिसतो
गांवढळ दोन चार शब्दात
जीवनाचं सार उलघडतो.
सागर....

काय शोधतोस रे
..सारखं सारखं....
मनाला मी विचारलं
चलबिचल त्याची होऊन
पुन्हा ते शून्यात हरवलं
सागर,......

ठोका हृदयाचा
नेहमीच धडकतो
तुझी आठवण येताच
हलकीशी कळ देवून जातो
सागर......

गूढ डोळ्यांचे

कसे कळावे

भाव ओठांवरी 

का बरे रूकावे

सागर

मेंदूच विचारांचा
लोच्या करतो
कधी नियंत्रित तर
कधी डायरेक फ्रिज करतो.

• सागर.....

कैरी झाडावर
आंबट भासली
जिभेवर विरघळल्यावर मात्र
जास्तच रोमँटिक लागली

• सागर.....

मनाच्या आमच्या

थांग ना पत्ता

त्यावर चालते फक्त 

तुझीच सत्ता

सागर...

शुभ्र चांदणी गं नभीचे

आज अशी रूसलीस का

ऊत्तर दे सवालाचे माझ्या

पाठ अशी फिरवलीस का

सागर

मुकी झाडे अन
शांत ती पाखरे
सुख शांततेतच मानवा
सुखाचे गमक जाण रे
सागर

क्षण आयुष्याचा
तसा तटस्थच होता
मनाला सुख दुःखाचा
विकल्प निवडायचा होता
सागर

काय शोधतो मी
 नभाच्या प्रभेत
क्षणभंगूर प्रभाही
काळोखाच्या मिठीत
सागर.....

तुला माझ्या जागी
थोडं ठेवून बघ
काट्यांची बोच
तूही सोसून बघ
सागर

उच्चारलेला एक एक शब्द
तसा खूपच पावरफूल असतो
विचारांच्या जात्यांतून
पिसून निघालेला सार असतो
सागर....

तोच दर्द अन
तीच भावना
तोच दुरावा अन
घालमेल का थांबेना
सागर......

किती पाहशील वाट
त्या अल्लड क्षणांची
आत्ताच छेडू दे तार
त्या अवखळ मनाची
सागर.....

आपल्याच नादात तो
भ्रमर वेडा झाला
कळीच्या नादी लागुनी
प्रेमात गुंग झाला
सागर.....

या शब्दांची ग
या भावनांची ग
एक  माळ ओविली मी
अन ती तुलाच आर्पिली मी
सागर...

एक एका अश्रूसह
मन पाषाण बनले
तुझ्यासाठी पाघळणारे
हृदय वज्र बनले
सागर..,.

सरी बरसल्या अन
चिंब चिंब न्हाले
टपोरे थेंब झेलूनी
मयूरही बेभान झाले
सागर.....

सवाल गहिरे या दिलाचे
सांग माझी होशिल का?
हासण्यावारी नेऊ नको
जवाब प्रितीचा तू देशील का ?
सागर.....

घड्याळाचे काटे
शांततेतच जाणवतात
क्रोधाच्या गोंगाटात
महाभयंकर घंटाच वाजतात
सागर......

ती कडक दुपार
जरा जास्तच शुष्क होती
पिवळी पडलेली पर्ण
आपसुकच माना टाकत होती
सागर ....

विचारांवर विचारांनी
जाळे विणले
विचारांमध्ये गुरफटल्याने
वास्तवतेचे भानच हरपले
सागर.....

हे बदलणारे रंग नभा
कुठून रे आणतोस
शुभ्रनिळा रंग घेऊन
असीमतेची झलक दावतोस
सागर....

शब्द पकडावे
अलगद सोडावे
भाव अंतरीचे
सुरांसह छेडावे
सागर.....

नयनांची मैफिल
गडे सजली
तिला पाहताच मी...
पापणी पाडून
लढण्याआधी हार मानली
सागर...

चांदणे नभीचे
काय खुणवी मला
ऊन्हात शीतल तयाच्या
भेटीस बोलवी तुला
सागर ...

धडधडते हृदय
कासावीस बघ नयनही
आतूर झाले मन वेडे
काढ थोडी सवडही
सागर.....,

भेळ थोडी
मिसळही हवी
झणझणीत चटणीबरोबर
कांद्याचीही साथ हवी
सागर......

नक्षत्रे अन चांदण्या
निरभ्र आकाशातच चमकतात
शुभ्र असो वा काळे मेघ
बलशाली सुर्यालाही गिळतात
सागर......

शब्दांच्या वारूंना
मीही सैल सोडतो
बांध क्षितीजाचा
त्यांना मग अपुरा पडतो
सागर....

क्षीण झालेल्या तार्याचे
कृष्णविवरच का बनते
प्रकाशात नांदणार्या विश्वाचे
सुख सांगा त्यास का सलते
सागर.......

ते हासणे अन
खळीसह लाजणे
मन कासावीस होई
सखे असे तुझे वागणे
सागर .....

वाट अडवी मनाची
तगमगे मग भावना
विचार कर या दिलाचा
हृदयाचे दार जरासा खोलना
सागर......

सुख म्हणे दुःखाला
रंग अदृश्य माझे
जरी व्यापलेस जीवनाला
एक क्षणही पुरे माझा
पेलावया  ओझे तुझे
सागर........

मनमोहक तू गडे
जीवा लागला घोर
नयन तीर तलवार
नाचती मनी मोर
सागर....

बावरलेल्या त्या हरिणीचे
धडधडत होते हृदय
झुकल्या पापणीचे कारण होते
प्रेमाचे ते वलय
सागर.......

सुर नव्हे तो आवाज होता
खोल हृदयातला
गीत म्हणणार्यांना कसे उमजे
भाव त्या प्रितीतला
सागर....

थंड झाले भाव अन
बेधुंद झाल्या भावना
सांजसमय रेंगाळली
एक शब्द तरी सखे बोलना
सागर.....