काही हळूवार होत्या
काही बोचऱ्या होत्या
आठवणी तुझ्या नि माझ्या
भलत्याच सुरेल होत्या
सागर

मन माझं
भटकेल कधीतरी..
सावरत जा गं केव्हा तरी..

मन माझं
क्षुल्लक वाटेल असं सांगेल तुला काहीतरी..
तुझंच मन बोलतंय असं समजून
ऐकून घे कसंतरी..

मन माझं
वेडं आहे भुलतं जगाला सहज फसतं थोडं वेंधळं भासतंजरी..
शहाणं मानून उराशी कवटाळून प्रेम देवून सत्य दाखवून गोंजर त्याला थोडंतरी...


©सागर

बुडबुडे पाण्यावरचे
किती क्षणभंगूर
आयुष्य ही तसंच
जगावं मनभर
     सागर

मनाचा कमकुवतपणा किंवा
अज्ञान ही असाव व्यसन
दुःख असेल खोलवरचं
बरेच पैलू असणारं व्यसन
        सागर

प्रश्न सुटेना त म्हणून
व्यसनाचा सहारा घेतला जातो
ते प्रश्नांचं उत्तर नसून
आणखी असंख्य प्रश्नांचा
जन्म होतो
              सागर

विचलित झाले मन
तुझ्या येण्याने
बेचव अळणी भासे सारे
तुझ्या जाण्याने
      सागर

नक्कीच काहीतरी बिनसलं
माझ्या त्या श्वासांच
पाहता तुझं नयनांनी
गणित ते फसलं या ठोकयांच
               सागर

काय हवंय मला
आज पर्यंत उमगलं नाही
कधी कधी दाटणाऱ्या निराशेच
कदाचित कारण हे तर नाही
    सागर