बीज टरकण फाटला
निघाला इवलासा अंकुर
जीव असे कोवळा त्याचा
जणू राजबिंडा राजकुमार
       सागर

कळलंच नाही कधी
लेखणी वास्तवदर्शी जाहली
टाकात बुडवून लिहिण्याची
आम्हास धास्ती लागून राहिली
         सागर

हल्ली शब्दांच्या पाठी
लागणे सोडले आहे
म्हणूनच की काय
रंग त्यांचे असे उडले आहे
     सागर

उडणाऱ्या पक्ष्यांच्या थव्यामधल
बनुनी पाखरू चिमुकल
उडावं आसमंत भरून
बनवूनी धरतीला थीटूुकल
   सागर

परिणाम प्रत्येक विचाराचा
तना मनावर होत असतो
चांगला की वाईट हे
नकळत आपणच ठरवतो
     सागर

गणित कुणाच बिघडलं
हे मला उमजेना
हिवाळ्यात पाऊस
अन पावसाळ्यात उन
निसर्गाचा ह्यांग ओव्हर
काही उतरेना
       सागर 

बरेच दिवस झालेले
पानगळ होऊन
झाड ही थकलं होत
वाट अंकुराची पाहून
शेवटी दया आली दवाला
आला सोबत घेऊन अंकुराला
मग कुठे झाड मोहरल
नव चैतन्याने जणू नाचत सुटलं
सागर

माणूस वेडा प्राणी
काय च काय करून ठेवलं
प्रेम बीम नवे शोध लावून
जिंदगी ला झुरू झुरू मारलं
            सागर

लिहायचं होत आज काही
हाती घेतली मग लेखणी
लिहायचं सोडून रेखाटली गेली
तसबीर त्या क्षणांची देखणी
        सागर

ओठातून पडलेले शब्द
तिला उमजलेच नाही
मनाची मेंदू वर मात
सारं च विलक्षण नाही?
  सागर

व्यक्त होता येत नाही
हे एक चांगलं आहे
मुरून मुरून लोणचं
व्वा क्या बात है
     सागर

हे असं जागणं
बरं नव्हे
चंद्राची वाट अमावास्येला पाहणं
 नक्कीच खरं नव्हे
      सागर 

तांबूस पिवळे रंग कोवळे
नभी अलगद उमटले
कोण रेखाटतो तयांना
आणतो कुठले कुंचले
          सागर

भावतात ते रंग सोनेरी
सूर्य अस्ताला जाणारे
शांत करतात उद्विग्नता
सदैव मनाला बोलणारी
सागर