शब्द आज विस्कटतील
उद्या कदाचित जुडतील
शेवटी शब्दच ते
मला तुझ्यातही गुंतवतील
सागर....

आता मला सवय झालीय
एकटं एकटं राहण्याची
आठवणींच्या गर्दीत
स्वतःला सावरण्याची
सागर...

कधी कधी
होतं असं
पाण्यातलं दूध फक्त
राजहंस पितो जसं
सागर.....

मन मनाचे कधी कधी
ऐकतच नाही
नको तिच्या मागे ...तर
पिच्छा सोडतच नाही
सागर.....

लाली पसरली
पश्चिमेच्या नभात
राजा आकाशीचा मग
अदृश्य झाला नभात
सागर.......

तळ्याच्या काठी संध्याकाळी
आम्ही फिरायला जायचे
दगड तळ्याला मारायचो
तरंग मनावर उमटायचे
सागर.......

व्याकूळ ते
थेंब दवाचे
वाट पहाती
त्या रवि उदयाचे
सागर......

झुळझुळ म्हणे
वाहते पाणी
गात वाहते
प्रितीची गाणी
सागर......

आयुष्य एक
वर्तुळ असतं
जिथून सुरूवात करता
तिथं तुम्हाला यावंच लागतं
सागर.......

बराच काळ मी मौन राहिलो
शब्द छेडतात म्हणून अबोल राहिलो
मौनानं माझ्या बघ मग कहर केला
जीव तुझा कसा वेडा पिसा झाला
सागर.........

वार्या वार्या थांब
एक गोष्ट सांगतो
मी जरी अबोल
दिलखुलास बोलतो मी
सागर.......

शेकोटीची ऊब
आज जाणवत होती
ज्वाला आगीची जणू
थंडी पित होती
सागर......

रंग कुंचल्यातले
आज थक्क जाहले
शिंपूनी त्यांना जेव्हा
चित्र प्रितीचे साकारले
सागर.....

होऊ दे जुगलबंदी
लेखणी तयार बोलली
तासून शब्द मग तिनेही
झडी भावनांची ऊठवली
सागर....

तू समोर असलीस की
वेळ गेलेली कळत नाही
मनाची समाधी आमच्या
भंग कधीच पावत नाही
सागर....